बेबीज डे आऊट

“श्वेता ,हे घे तुझं प्रोग्रेस कार्ड ..उद्या मम्मीला घेऊन ये .तू फक्त ड्राइंगमधे आणि वर्क एक्सपिरियन्स मधे पास  झालीयस ...बाकी फेल आहेस ...आय मस्ट टाक टू युअर ममा ...!”डिसोझा टिचर श्वेता बेबीवर जोरात खेकसली ...तशी ती एकदम दचकली ... टिचरच्या ओरडण्या पेक्षा मम्मी कशी भडकेल हे आठवून ती जास्त भेदरली ..

“मिस, मम्मी नको ..बाबाला घेऊन येऊ ..?ती बिचकत म्हणाली  .

“ नो श्वेता, मम्माशीच बोलावं लागेल मला !” डिसोझा टिचरने बेबीचं प्रपोजल  झटकून टाकलं  ....
सिनियर केजी संपवून बेबी जशी पूर्णवेळ पहिलीच्या वर्गात आली तशी ही शाळा म्हणजे बाबाने सांगितलेल्या गोष्टीतील बंद किल्ला आणि डिसोझा टिचर म्हणजे मुलाना मटामटा खाऊन टाकणारी  दुष्ट चेटकीण वाटायला लागली . तिला लिहायला आवडत नव्हतं गणितं नकोसं वाटत असे ...फक्त ड्राइंग आणि वर्क एक्सपिरियंसच्या टिचर आवडायच्या... पण त्या थोडावेळच येत .

सकाळीच मम्मा ओरडली होती“...बेबी ,आज प्रोग्रेस कार्ड मिळेल ..बघू काय दिवे लावलेत ते ....!जर फेल झालीस तर टीवी एकदम बंद ... तुला हास्टेलमधेच टाकते की नाही बघ ...!उठ सूठ कार्टून बघत असते कार्टी ....आमच्या बँकेतल्या शिपायाच्या मुलाला  दहावीला  90 टक्के मार्क मिळाले ...ज्याच्याकडे नसतं ना त्यालाच कळतं .... !”

बेबी मात्र शाळेत येईपर्यंत टक्के ...टक्के बडबडत येत होती ...तिला हा शब्द खूप आवडला होता ..ती मामाकडे गुहागरला सुटीला गेली तेव्हा तिथल्या वाडीतल्या रेशमाबरोबर ती खेळायची तेव्हा “ का ग रेश्मा टक्का दिला ...?कोण म्हणतो टक्का दिला..?.बेबी म्हणते टक्का दिला ...?का ग बेबी टक्का दिला ?कोण म्हणतो टक्का दिला..?हा मस्त खेळ आठवला ..

पण आता हातातलं रिपोर्ट कार्ड तिला गोष्टीतल्या राक्षसा वाटायला लागलं ...तिला शाळा सुटुच नये वाटायला लागलं ...ड्राइंगची सोनम टीचर वर्गात आली तिनं बेबीचें ड्राइंग सर्वाना दाखवलं खूप कौतुक केलं तेव्हा बेबीला वाटलं सोनम टीचरला घरी घेऊन जावं आणि सांगावं “आमच्या  मम्मीला हे सगळं सांगा ना मिस..!”

पण तिला माहित होतं मम्मी फक्त रेड लाईनच बघणार ...बाबाचं तिच्यापुढं काही चालणार नाही ...त्या पेक्षा शाळेतच लपून बसुयात का ? नको रे बाबा ...दार बंद होईल ना ... !त्यापेक्षा शाळेच्या मागच्या बागेत बसू ...?पण रिक्षावाले काका शोधत राहतील ना ...!लपून बसु या ..पण आज शाळा हाफ डे आहे आणि बँकही अर्धीच ..म्हणजे आणायला मम्मीच येणार ...बापरे ...!”आता तिला जास्तच भीती वाटू  लागली ..चेटकिणीच्या जागची डिसोझा जाऊन तिथं  मम्मी आली ..तिला अजून धडधडायला व्हायला लागलं..

शाळा सुटताच...ती मागच्या गेटने लोंढ्यातून बाहेर पडली कडेकडेने घराच्या विरुद्ध दिशेने चालायला लागली ..घराकडे निघाली असती तर मम्मीनं  तिला शोधून काढलंच असतं ..आणि प्रोग्रेस कार्ड एका झटक्यात काढून  घेतलं असतं ...बापरे ....बेबी आठवून एकदम दचकली..तिच्या बाजूने एक काका जात होते ...ते एकदम  थांबले..

“काय झालं बाळा ! काय नाव तुझं... रस्ता चुकलीस का ?”श्वेता देशमुख तुझं नाव ना ...ते युनिफार्मवर चिकटवलेला बॅज वाचू लागले . ”बेबी, माहित नसलेल्या कुणालाही आपलं नाव नाही सांगायचं...!कुणाशीही बोलायचं  नाही  .लोक पळवून नेतात !आणि डोळे ,हात कापून भीक मागायला बसवतात ..!”तिला  कामवाल्या मीनाताईंनी सांगितलेलं आठवलं  ,,तशी ती पुढे जोरात पळाली आणि बाजुच्या कार्पोरेशनच्या बागेत शिरली ..एका झाडाजवळ जाऊन बसली..
....

 एवढ्यात तिथे एक पेरूवाला आला..मस्त पेरू होते ...पण तिच्याजवळ पैसेच नव्हते ना .....कशाला रस्त्यावरचे पेरू खायचे ...?पोटात दुखायला लागलं म्हणजे ? ...तिनं स्वतःला समजावलं...

एवढ्यात तिथं दोनतीन टारगट पोरं आली आणि पत्त्यांचा डाव मांडून बसली ..हरणारा पैसे देत होता ....’किती मस्त आहे हा खेळ ...पैसेच पैसे ...कितीही पेरू खा !’बेबी मनात म्हणते ....तेवढ्यात त्यांचे जोरजोरात भांडण मारामारी सुरु झाली ...बेबी तिथून पळाली आणि घसरगुंडीजवळ येऊन बसली ..पाठीला दप्तर लावूनच तीन चार वेळा वर खाली गेली ...दप्तर   कुणी नेले असते म्हणजे ! बरं होईल .....रिपोर्ट कार्डची पीडा तरी जाईल असे तिला क्षणभर वाटले पण मम्मी दूसरे नक्की मिळवेल आणि मग अजून भरपूर ओरडेल याचीही तिला खात्री होती ..

आईच्या ओरडण्या पेक्षा बाबा कट्टी घेईल याचे तिला जास्त वाईट वाटत होते ...आता संध्याकाळ व्हायला आली होती बेबी फिरून आणि खेळून कंटाळली...तिथल्याच एका गच्च झुडुपाजवळच्या बाकड्यावर दप्तर पोटाजवळ घट्ट  पकडून बसली ...हळूहळू पेंगू लागली ...तिथेच मुटकुळं करून झोपली ..

कुणाच्या तरी ओरडण्यानं तिला जाग आली .तिला कुणीतरी पटकन कुशीत घेतलं होतं ..तिनं डोळे किलकिले केले...आणि दचकली ... चेटकीणच होती ...“अग शोनू कुठंकुठं शोधायचं रे बबडू तुला ?....टिचर ओरडली माझ्या पिल्लाला ?आपण टीचरला सांगू पुढच्या परीक्षेत खूप अभ्यास करून छान मार्क आणू म्हणून !”
बेबीला कळेना... चेटकिणी रडतात म्हणून बाबानी ,सांगितलं नव्हतं .तिनं लख्ख डोळे उघडले ..टार्चच्या प्रकाशात बघते तर काय चेटकीण नव्हतीच ती तर तिची लाडकी मम्मा होती ....!आणि ती अजूनच तिच्या कुशीत शिरली ... 



स्वाती ठकार
(08-07-2011..14.20)